fa-rejalدرس خارج فقه و اصول

درس 48:

یک­شنبه 23/2/1403 هـ.ش مطابق با 3/ ذی القعده/1445 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).

تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قول ها.

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.

ابو غالب زراری کیست و خصوصیات کتابش چیست؟

ایشان احمد بن محمّد مکنّی به “ابی غالب زراری” کسی است که نسبش منتهی می شود به بکیر بن اعین، ابو غالب رساله­اش را برای نوه اش محمّد بن عبدالله بن ابی غالب زراری نوشته است و ایشان در سال 285 هـ.ق به دنیا آمده و در سال 368 هـ.ق رحلت نموده.

این رساله در حقیقت اجازه نامه ایشان است به نجل او که در سنه 356 هـ.ق نوشته شده و در سال 367 هـ.ق تجدید گردیده و یک سال بعد از اجازه داعی حق را لبیک گفته.

و امّا خصوصیات این رساله امور ذیل است:

  1. این رساله در نسب آل اعین نوشته شده و غیر از آنان کسی داخل رساله نیست.
  2. در این رساله بیست و چند نفر از مشایخش نیز نام برده شده که یکی از آنان جدّش ابو طاهر است که در سال 300 هـ.ق وفات کرده و از آن مشایخ عبدالله بن جعفر حمیری است که ایشان وارد کوفه شده و در سال 297 هـ.ق از دنیا رفته.
  3. در آخر این رساله فهرست کتب ذکر شده که نزدش موجود بوده و از آن کتب روایت کرده و عدد آنها به 122 کتاب و جزوه می رسیده.
  4. در آخر رساله اجازه ی نوه اش که قبلاً نام بردیم آمده است که از مرحوم ابی غالب روایت کرده و گفته: «ثبت الکتب التی اجزت لک روایتها علی الحال التی قدمت ذکرها[1]».
  5. در این رساله تراجم کثیری از آل اعین ذکر شده که در عصر واحد بوده و تعدادشان به چهل محدّث می رسیده و گفته است که:

«و لم یبق فی وقتی من آل اعین احد یروی الحدیث و لا یطلب العلم و شححت علی اهل هذا البیت الذی لم یخلّ من محدّث ان یضمحل ذکرهم و یدرّس اسمهم و یبطل حدیثهم من اولادهم[2]».

و بالجملة: این رساله با حجم کمی که دارد از اصول رجالیه ی ثمانیه به حساب آمده و عین این رساله بالتمام در کشکول محدّث بحرانی(ره) درج شده و اخیراً با شرح علّامه حجّت سیدّ محمد علی ابطحی چاپ گردیده، شکر الله مساعیهم الجمیلة.

***

[1]) رسالة فی آل اعین، ص45.

[2]) رسالة فی آل اعین، ص42.