درس 4:
شنبه 11/9/1402 هـ.ش مطابق با 18/جمادی الاولی/1445 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: دروس معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قول ها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
حق اینست که مؤسّس علم اصول امامین همامین باقر و صادق(علیهما سلام) اند، زیرا: فرموده اند: «علینا القاء الاصول و علیکم بالتفرّع» و بعد از این دو امام همام هشام و یونس اند و بعد از این دو نفر ابن ابی عقیل عمّانی معاصر مرحوم کلینی و ابن جُنید اسکافی می باشند و بعد از این بزرگواران ابن معلّم در سلسله ی مؤسّسین علم اصول قرار دارد که محمّد بن محمّد بن نعمان باشد معروف به شیخ مفید(ره) که این بزرگواران هر کدام شان سابقه و تقدّم دارند بر سیّد مرتضی که معروف اند به قُدما و کتابی نیز با صفحات معدود از شیخ مفید در علم اصول دیده شده که مرحوم فاضل لنکرانی این کتاب را بیشتر از سه صفحه نمی داند و شاید این کتاب مفید آخرین کتاب ایشان باشد در اصول.
انصاف اینست که: اصول مدوّنه از زمان سیّد مرتضی علم الهدی بعد از تأسیس این علم توسط امامین همامین به ثبت رسیده و دوام این علم توسط این بزرگواران به شکل عَلقه و مُضغه تبدیل به جنین کامل شده و لذا عصر سیّد مرتضی شروع دوره ی اصول مدوّنه به حساب می آید.
تا اینجا مقدّمات اصول است که به شکل معلومات آفاقی ارائه گردید و از فردا انشاء الله وارد اصل بحث از متن کفایة الاصول می شویم.
***