(ادامه ی کتاب میراث، فصل دوّم، سهام مقدّره از متن لمعه شهید اوّل)
درس 75:
چهارشنبه 19/2/1403 هـ.ش مطابق با 29/ شوال/1445 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: دروس معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قول ها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
حالت ثالثه:
اینست که منع می کند ابن اخ را مطلقا امّی باشد یا ابّی حتی ابوینی ارث ابن اخّ را همین گونه بطور مطلق امّی باشد یا ابّی حتی ابوینی فرق نمی کند و دلیل این حالت همان دلیل قبلی است که قریب منع می کند بعید را.
و امّا اگر اخّ ابوینی باشد دو قول در اینجا مطرح است که به ترتیب ذکر می کنیم:
قول اوّل:
قول فضل بن شاذان است که ایشان مخالفت نموده می فرماید اخّ امّی سدس می برد و باقیمانده برای اخّ ابوینی است چنانکه سهم پدرش همینگونه بود و سدس داده می شود برای ابن اخّ امّی و باقیمانده برای ابن اخّ ابّی است یا ابن اخّ ابوینی و دلیل ایشان اجتماع سببین است در قبال ابّی و امّی که ابن اخّ باشد یا خود اخّ فرقی نمی کند.
قول دوّم:
قول شهید ثانی است که ایشان می فرماید قول ابن شاذان ضعیف است بدلیل اینکه درجه ابن اخ با اخّ متفاوت است و این تفاوت موجب می شود که اجتماع سببین اعتبار نداشته باشد و این اعتبار که اجتماع دو سبب باشد در صورت تساوی درجه است نه در تفاوت آن.
***