درس 10:
چهارشنبه 6/10/1402 هـ.ش مطابق با 13/جمادی الثانی/1445 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قول ها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
ثمّ: آداب تعلیم و تعلّم احادیث با ذکر سه حدیث از امامین همامین باقر و صادق(علیهما سلام) ختم می شود تا این مبحث حسن ختام پیدا کند زیرا: ختامه مسک.
حدیث اوّل: حدیث امام باقر(ع) است که متنش چنین است:
«محمّد بن یحیی، عن احمد بن محمّد بن عیسی، عن محمّد بن سنان، عن ابی الجارود، قال: سمعت ابا جعفر علیه السلام یقول رحم الله عبداً احی العلم، قال: قلت: و ما احیائه؟ قال: ان یذاکر به اهل الدّین و اهل الورع[1]».
حدیث دوّم: حدیث امام صادق(ع) است که متنش چنین است:
«عن علی بن ابراهیم، عن ابیه، عن القاسم بن محمّد، عن سلیمان بن داوود المنقری، عن حفص بن غیاث، قال: قال لی ابوعبدالله علیه السلام من تعلّم العلم و عمل به و علّم لله دُعی فی ملکوت السماوات عظیماً، فقیل: تعلّم لله و عمل لله و علّم لله[2]».
حدیث سوّم: باز هم از امام باقر(ع) است که متنش چنین است:
«محمّد بن یحیی، عن احمد بن محمّد، عن الحسن بن محبوب، عن جمیل بن صالح، عن محمّد بن مُسلم، عن ابی جعفر علیه السلام، قال: انّ الّذی یعلّم العلم منکم له اجر مثل اجر المتعلّم و له الفضل علیه فتعلّم العلم من حَمَلة العلم و علموه اخوانکم کما علمکموه العلماء[3]».
***
(1) اصول کافی، ج1، باب سوال العالم و تذاکره، ح6، ص72.