درس 7:
سه شنبه 28/9/1402 هـ.ش مطابق با 5/جمادی الثانی/1445 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قول ها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
آداب کتابت حدیث
احادیث و روایات بعد از کتاب الله منبع وثیق است و بر نوشتن آنها تحریص شده و آدابی ذکر گردیده که به ترتیب می آوریم:
- شایسته است که نویسنده ی حدیث سند و منبع را ذکر نماید.
- شایسته است که هر حدیث را متمایز از دیگری با رعایت فاصله تحریر نماید تا بر خواننده، خواندن و تفکیکش آسان باشد.
- گاهی در اسناد روایات اسماء متبرّکه ذکر می شود که یک جزء آن اسم الله است مانند: عبدالله، روح الله، حفیظ الله و امثال آنان بنابراین شایسته است که لفظ جلّاله را در اوّل سطر ننویسد زیرا: در آن صورت الله بن فلان خوانده می شود و موجب ایهام می گردد و ایهام بیان مبین را اخلال می کند.
- هنگام ذکر باری تعالی ثنای بر خداوند مانند: جلّ جلاله فراموش نشود.
- تحیّت و سلام بر نبی و سلام بر ائمه ی معصومین با ذکر تمام و کمال بعد از نام آن بزرگواران فراموش نشود و از نوشتن علایم اختصاری مانند: صاد و عین در صورت امکان پرهیز شود.
- تکریم محدّثین هنگام ذکر اسامی آنها مانند: رحمت الله علیه، رضی الله عنه و… فراموش نشود.
- شایسته است که حدیث را صحیح اللفظ بنویسد با ذکر سند و سپس آن را بر نسخه ی اصلی تطبیق کند تا ضبط و کتابت اتقان یابد.
- تحریر کامل و پرهیز از تقطیع حدیث در عین جواز آن شایسته است و همچنان نقل به معنا در عین جواز آن شایسته نیست تا اینکه آداب کتابت مراعات شود.
- تألیف احادیث برای هر موضوع در محل مناسبش صورت گیرد و تعنون آن بنحو مرتّب از حسن آداب کتابت است.
- نویسنده باید برای نوشتن حدیث طهارت حاصل کند مانند: وضوء، غسل یا تیمّم.
- بر نویسنده شایسته است که هنگام نوشتن رو به قبله بنشیند زیرا: جهت الشیئ یؤثّر فی الشیئ.
- نویسنده باید بر نوشتن حدیث حریص باشد و همچنان بر نشر و بیان احادیث رغبت نشان دهد تا فضیلت و ثواب کمایی کند.
- بر نویسنده شایسته است که معطّر باشد با نشاط روحی و طرب معنوی زیرا: کتابت حدیث توفیقی است از خدای متعال و توفیق نعمتی است الهی و عطر و طرب شکران این نعمت است.
***