درس 169:
شنبه 19/7/1404 هـ.ش مطابق با 18/ ربیع الثانی/1447 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قولها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
فرقه سوّم: مرجئه است
ارجاء به معنای تأخر و امهال است مطابق آنچه در قرآن کریم آمده که می فرماید:
«قالوا ارجۀ و اخاه و ارسل فی المداین حاشرین[1]»
گروه مرجئه ایمان را تفسیر می کنند به قول بلا عمل و تعبیر می شود به اصالت عقیده و ایمان و این گروه ایمان را مقدّم می دانند و عمل را مؤخر بدین جهت مرجئه گفته می شود.
این فرقه ایمان را ناجی انسان می داند ولو اینکه نماز نخواند و روزه نگیرد و حج نرود حتی اگر جرائم و مئاثم از وی صادر شود و این جمله از این گروه شهرت یافته است که می گویند:
«لا تضرّ مع الایمان معصیة کما لا تنفع مع الکفر الطاعة».
پوشیده نماند اوّلین فردی که این عقیده را ابتکار و ابتداع کرد حسن بود فرزند محمّد حنفیه حفید امام علی(ع) هرچند که در اواخر عمرش اظهار ندامت کرد و لکن بدعت منتشر شده بود و برگشت نداشت و اساس مسئله نزد ایشان این بود که در حق علی و عثمان و طلحه و زبیر سخنی نباید گفت نه بر مدحش نه بر ذمش بلکه قضاوت را در حق اینان به تأخیر بیندازید تا خداوند قضاوت کند و ایشان در سال های 75 این عقیده را ترویج نمود و در سال 81 به عمر 65 سالگی از دنیا رفت
و در این باره باید گفت که اصل اوّل نزد این گروه فراموش شد و اصل دوّم که اباحه مطلق و صلح کلّی و نجات انحای مؤمن کذایی باشد ترویج گردید تا آن حد که امام صادق(ع) پیروانش را از این گروه نهی کرد و فرمود:
«بادرو اولادکم بالحدیث قبل ان یسبقکم الیهم المرجئة[2]».
بازهم مخفی نماند که گروه مرجئه از خطرناک ترین فرقه های اسلامی است که بعد از عاشورا با ارتکاب قبائح تاریخی ایجاد گردید و آنها اعمال شوم شان را توجیه نمودند بجای اینکه توبه کنند و استغفار و انابه نمایند و این فرقه بین شیعه و سنّی معروف اند به اباحی گران مطلقه هم در اخلاق و هم در اعمال.
***
[1]) اعراف/111.
[2]) الکافی، ج6، ص47.