درس 111:
یک شنبه 21/11/1403 هـ.ش مطابق با 10/ شعبان/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قولها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
و امّا “عبدالرحمن بن سالم” کسی است که مرحوم نجاشی وی را چنین تعریف نموده:
«عبدالرحمن بن سالم بن عبدالرحمن الکوفی العطّار و کان سالم یبایع المصحف و عبدالرحمن اخو عبد المجید بن سالم، له کتاب ثمّ ذکر سنده الیه[1]».
و مرحوم شیخ به اسناد خودش از احمد بن محمّد بن ابی نصر از عبدالرحمن بن سالم از اسحق بن عمّار نقل حدیث می کند که ایشان گفته است:
«قلت لابی عبدالله(ع) اخبرنی عن افضل المواقیت…[2]».
و همچنان مرحوم شیخ به اسناد خودش که در فوق ذکر شد از عبدالرحمن بن سالم از مفضّل بن عمرو نقل روایت می کند درحالیکه مرحوم شیخ و برقی ایشان را از اصحاب امام ششم(ع) بحساب می آورد.
و همچنان روایت می کند از محمّد بن یحیی از احمد بن محمّد بن عیسی از عبدالرحمن بن سالم از مفضّل بن عمرو و ابن سالم در اسناد 23 نفر قرار گرفته که از آنها روایت کرده و ابن ابی عمیر نیز از ابن سالم نقل حدیث کرده و ابن ابی نصر بزنطی از حسن بن ظریف و سهل بن زیاد و محمّد بن اسلم و غیر اینها نیز از وی نقل حدیث کرده.
و عبدالرحمن بن سالم را کسی تضعیف نکرده الّا صاحب معجم و صاحب مشایخ الثقات که این تضعیف ریشه در تضعیف غضائری دارد و لکن تضعیفات وی مانند تعدیلاتش محلی از اعراب نیست علی هذا جواب از این اشکال همان جواب هایی است که در قبال نظایرش متعرّض شدیم که این تضعیفات برگشت داشت به فساد عقیده که از آن نیز جواب داده شد که فساد عقیده بر فرض اثبات با وثاقت راوی منافات ندارد و در یک کلام اشکالات معجم وارد نبوده نقض قاعده نمی کند و تسویه را منهدم نمی سازد به جهاتی که الآن یادآور می شویم.
***
[1]) رجال النجاشی، ج2، رقم627، ص49.
[2]) الوسائل، ج1، باب4 از ابواب وضوء، ح4، ص261.