درس 109:
دو‌‌‌‌شنبه 15/11/1403 هـ.ش مطابق با 4/ شعبان/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قولها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
و امّا “مفضّل بن صالح” کسی است که مرحوم کلینی در کتاب کافی روایتی را از ایشان نقل می کند که نصّش چنین است:
«روی الکلینی عن علی بن ابراهیم، عن ابیه، عن احمد بن ابی نصر و ابن محبوب جمیعاً، عن المفضّل بن صالح، عن محمّد بن مروان، قال: سمعت ابا عبدالله(ع) یقول: کنت مع ابی فی الحجر فبینما هو قائم یصلّی اذاً اتاه رجل فجلس الیه فلمّا انصرف سلّم علیه ثمّ قال: انّی اسئلک عن ثلاثة اشیاء لا یعلمها الّا انت و رجل آخر قال: ما هی…[1]».
جواب در اینجا همان جواب است که در قبال مشایخ صفوان بن یحیی داده شد و اعاده نمی شود و ان شئت فراجع هنا.
و امّا “حسن بن ابی علی بن ابی حمزه” کسی است که مرحوم شیخ در تهذیب روایتی را از وی نقل کرده که نصّش چنین است:
«روی الشیخ عن محمّد بن احمد بن محمد بن یحیی، عن احمد بن محمّد بن ابی نصر، عن الحسن بن علی بن ابی حمزه، عن ابی الحسن(ع) قال: قلت له انّ ابی هلک و ترک جاریتین…[2]».
و لکن جواب از این روایت مانند جواب است از بقیه روایات ضعفا و آن اینکه:
اوّلا:
باید گفت که علی بن ابی حمزه و نجل او حسن هردو نسبت وقف دارند مانند: زیاد بن مروان قندی که معاصر هردو بوده و لکن تحقیق این است که اعتقاد ایشان با وثاقت روایتی ایشان منافات ندارد و کراراً این مطلب یادآوری شد.
و ثانیاً:
اینکه روایاتی وجود دارد که دلالت می کنند بر رجوع علی و پسرش از وقف و از جمله روایات روایتی است که الان ذکر شد حیث اینکه شخص نزد امام هشتم می رود و از ترکه پدرش می پرسد و سؤال و رفتن نزد ایشان مشعر است به اینکه به امامت امام هشتم معتقد بوده و روایاتی که نظیر این روایت است در بحث از مشایخ ابن ابی عمیر خواندیم و ان شئت فراجع.
***
[1]) الکافی، ج2، کتاب الحج، باب بدء البیت و الطواف، ح2.
[2]) التهذیب، ج8، باب التدبیر، ح953، ص262.