fa-rejalدرس خارج فقه و اصول

درس 97:

یک‌ شنبه 16/10/1403 هـ.ش مطابق با 5/ رجب/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).

تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قول­ها.

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.

و امّا “ابو البختری” که وهب بن وهب باشد به قول صاحب مشایخ ثقات از ضعاف است که به ضعاف چهارگانه علاوه شده، چهار نفری که در حق­شان گفتیم که ضعف آنها به نقل حدیث ضرر ندارد زیرا: ضعف آنان به صدق و کذب آنها برگشت ندارد و برگشت ضعف آنها به فساد مذهب شان است که فساد مذهب قادح نبوده به تحمل حدیث ضرر وارد نمی کند و امّا روایت ابن ابی عمیر از ابی البختری در تهذیب آمده در باب استسقاء و این روایت در کتب اربعه روایت واحده است و نصش چنین است:

«و رواها الشیخ بسنده عن محمّد بن علی بن محبوب، عن محمّد بن خالد البرقی، عن ابن ابی عمیر، عن ابی البختری، عن ابی عبدالله(ع)، عن ابیه، عن علی(ع)، انّه قال: مضّت السنّة انّه لا یستسقی الّا بالبراری حیث ینظر الناس الی السماء و لا یستسقی فی المساجد الّا بمکّة[1]».

و مرحوم نجاشی در ضعف ابو البختری چنین گفته:

«وهب بن وهب ابو البختری رواه عن ابی عبدالله(ع) و کان کذّاباً و له احادیث مع الرشید فی الکذب قال سعد: تزوّج ابا عبدالله(ع) بامّه، له کتاب یرویه جماعة[2]».

و لکن علّامه سبحانی از این مسئله دو جواب داده به این صورت:

«اقول: و یمکن التخلص عن النقض بوجهین:

الاوّل: کون الرجل ثقة عند ابن ابی عمیر وقت تحمّل الحدیث و هذا کافٍ فی العمل بالالتزام.

الثّانی: انّ ابو البختری کان عامّیاً و من المحتمل ان یکون الالتزام المشایخ راجعاً الی ابواب العقائد و الاحکام الشرعیّة و امّا ما یرجع الی ادب المصلّی فی صلاة الاستسقاء فلم یکن من موارد الالتزام و لم یکن فی نقل مثل ذالک ایّ خطر و اشکال فتأمل[3]».

***

[1]) التهذیب، ج3، ح325.

[2]) رجال النجاشی، رقم 1155.

[3]) کلیات فی علم الرجال، ص247.