درس 87:
شنبه 24/9/1403 هـ.ش مطابق با 12/ جمادی الثانی/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قولها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
ایرادات غیر وارد
نعم: در اینجا بعضی ایرادات و اشکالات از سوی بعضی محققین و رجال وجود دارد که همه آنها از سوی فحول و اعلام جواب داده شده که اشکالات و اجوبه را به ترتیب ذکر می کنیم:
اشکال اوّل: اشکال مرحوم شیخ(ره) است
مرحوم شیخ در چند جا از دو کتاب تهذیب و استبصارش اشکالی را مطرح فرموده که متنش چنین است:
«فامّا ما رواه محمّد بن ابی عمیر فاوّل ما فیه انّه مرسل غیر مسند و مع ذالک مضادّ للاحادیث التی رویناها[1]».
این اشکال در باب کر بود و امّا در باب بیع مضمون همچنان اشکال نموده که متنش چنین است:
«انّ الخبر الاوّل(خبر ابن ابی عمیر عن ابان بن عثمان عن بعض اصحابنا عن ابی عبدالله(ع)) مرسل غیر مسند[2]».
و همچنان در باب میراث ایراد کرده که متنش چنین است:
«انّ الخبر الاوّل مرسل مقطوع الاسناد[3]».
و لکن استاد ما علامه سبحانی از این اشکال جواب داده که متنش چنین است:
«ما ذکره فی العدّة وهو الذی رکن الیه فی آخریات حیاته و کأنّه عدل عن ما ذکره فی التهذیب و الاستبصار و کیف لا و قد قام بتألیف التهذیب کالشرح لمقنعة استاذه المفید(ره) فی زهرة شبابه و فی اواسط العقد الثالث من عمره حیث ولد الشیخ عام 385 هـ.ق و توفّی استاذه المفید عام 413 هـ.ق وهو یدعوا له فی کتابه الطهارة و الصلاة بعد نقل عبارته بقوله: “ایّده الله تعالی” و هذا یعرب عن انّه شرع فی تألیف التهذیب وهو فی حوالیّ خمس و عشرین سنة او ازید بقلیل بینما هو فی زمان الّف فیه العدّة قد صار فحلاً فی الفقه و الرجال و عارفاً بکلمات الاصحاب و انظارهم حول شخصیات الحدیثیّة[4]».
***
[1]) التهذیب، ج1، ص43.
[2]) التهذیب، ج7، ص31.
[3]) التهذیب، ج9، ص313.
[4]) کلیّات فی علم الرجال، ص214.