fa-rejalدرس خارج فقه و اصول

درس 86:

دوشنبه 19/9/1403 هـ.ش مطابق با 7/ جمادی الثانی/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).

تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قول­ها.

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.

تصریح تاسع: تصریح محقق ثانی است

مرحوم محقق ثانی که علی بن عبدالعالی متوفای 940 هـ.ق می باشد چنین تصریح نموده:

«و الروایتان صحیحتان من مراسیل ابن ابی عمیر الملحقه بالمسانید».

تصریح عاشر: تصریح شیخ بهائی است

مرحوم شیخ بهائی متوفای 1030 هـ.ق در شرح الفقیه چنین تصریح نموده:

«و قد جعلنا اصحابنا مراسیل ابن ابی عمیر کمسانیده فی الاعتماد علیها لما عملو انّه لا یرسل الّا عن ثقة[1]».

تصریح حادی عشر: تصریح حرّ عاملی است

مرحوم حرّ عاملی در خاتمه کتاب وسایلش ضمن فایده سابعه تصریح نموده به اینکه کلام شیخ طوسی راجع به قاعده که تسویه باشد سخن درستی است[2].

تصریح ثانی عشر: تصریح محدّث نوری است

مرحوم محدّث نوری از کتاب مفاتیح سیّد مجاهد متوفای سال 1242 هـ.ق به دعوای محقق حلّی تصریح دارد که ایشان فرموده است:

«اتفاق الاصحاب علی العمل بمراسیله[3]».

تصریح ثالث عشر: تصریح شیخ عبدالنبی است

مرحوم شیخ عبدالنبی بن علی بن احمد بن جواد در کتاب “تکمله نقد الرجال” که در سال 1240 از تدوین این کتاب فارغ شده تصریح نموده به توثیق محمّد بن ابی عمیر در حق رد اسکاف و آنچه که محقق سبزواری در ذخیره فرموده و آن اینکه:

«لم یوثّقه علماء الرجال الّا انّ له کتاباً یرویه ابن ابی عمیر و یستفاد من ذالک توثیقه[4]».

تصریح رابع عشر: تصریح وحید بهبهانی است

مرحوم وحید بهبهانی در تعلیقه­ی خودش بر “منهج المقال” چنین فرموده:

«و منها: روایة صفوان بن یحیی و ابن ابی عمیر عنه فانّه امارة الوثاقة لقول الشیخ فی العدّة انّهما لا یرویان الّا عن ثقة» و مرحوم فاضل خراسانی نیز در کتاب “ذخیره” مسلک بهبهانی را پذیرفته[5].

تصریح خامس عشر: تصریح صاحب مهذّب است

مرحوم صاحب مهذّب البارع که ابن فهد حلّی باشد در مسئله وزن کرّ بعد از نقد روایت ابن ابی عمیر چنین تصریح کرده:

«و لا یضعّفها الارسال لعلمهم بمراسیل ابن ابی عمیر[6]».

این تصریحات از محدّثین و فقهاء بود که در قبال سه نفر بالعموم که مشایخ ثقات باشند و ابن ابی عمیر بالخصوص که احد آنهاست از قرن هفتم به این طرف تا زمان ما توثیق نموده اند و این تتبّع از سوی مرحوم محدّث نوری شکر الله مساعیه الجمیله صورت گرفته.

***

[1]) کلیات فی علم الرجال، ص212.

[2]) خاتمة الوسائل، ج20، ص88.

[3]) کلیات فی علم الرجال، ص212.

[4]) تکملة نقد الرجال، ج1، ص221.

[5]) التکملة، ج1، ص221.

[6]) کلیات فی علم الرجال، ص211 به نقل از مهذّب.