fa-rejalدرس خارج فقه و اصول

درس 85:

یک‌ شنبه 18/9/1403 هـ.ش مطابق با 6/ جمادی الثانی/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).

تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه میگردد غیر از متون، احادیث و نقل و قول­ها.

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.

تصریح رابع: تصریح علامه حلّی است

مرحوم علامه حلّی متوفای سال 726 هـ.ق در کتاب نهایه اش چنین تصریح نموده:

«الوجه المنع الّا اذا عرف انّ الراوی فیه لا یرسل الّا عن عدل کمراسیل محمد بن ابی عمیر فی الروایة[1]».

تصریح خامس: تصریح عمید الدین حلّی است

مرحوم عمید الدین حلّی که پسر خواهر علامه حلّی است و شاگرد علامه متوفای سال 754 هـ.ق در کتاب “منیة اللبیب فی شرح التهذیب” چنین تصریح دارد:

«و اختیار المصنف المنع من کونه حجّة ما لم یعلم انّه لا یرسل الّا عن عدل کمراسیل محمّد بن ابی عمیر من الامامیّة[2]».

تصریح سادس: تصریح شهید اوّل است

مرحوم شهید اوّل که در سال 786 هـ.ق به شهادت رسیده در کتاب “الذکری فی الاحکام” در بحث اقسام خبر چنین تصریح دارد:

«لو کان مرسل معلوم التحرّز عن الروایة عن مجروح و لهذا قبلت الاصحاب مراسیل ابن ابی عمیر و صفوان بن یحیی و احمد بن ابی نصر البزنطی لانّهم لا یرسلون الّا عن ثقة[3]».

تصریح سابع: تصریح شهید ثانی است

مرحوم شهید ثانی که در سال 965 هـ.ق به شهادت رسیده در کتاب “شرح درایه” چنین تصریح فرموده:

«المرسل لیس بحجّة مطلقاً علی الاصحّ الّا علی ما ذکره کثیر کسعید بن مصیّب عند الشافعی فیقبل مرسل و یصیر فی قوّة المستند[4]».

تصریح ثامن: تصریح میرزا استر آبادی است

مرحوم میرزا استر آبادی در کتاب “منهج المقال” چنین تصریح می کند:

«ابراهیم بن عمر ثقة عند النجاشی و ضعّفه ابن الغضائری و یرجّح الاوّل بروایة ابن ابی عمیر عنه بواسطة حمّاد[5]».

***

[1]) النهایة المخطوط عند السبحانی(دام ظله).

[2]) کلیات فی علم الرجال، ص210، به نقل از منیة اللبیب.

[3]) الذکری، ص4.

[4]) کلیّات فی علم الرجال، ص26 به نقل از شرح درایه.

[5]) منهج المقال، ص25.