درس 82:
یک شنبه 11/9/1403 هـ.ش مطابق با 29/ جمادی الاولی/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قولها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
عنوان ثانی: مشایخ ثقات
مشایخ ثقات سه نفراند که عبارت باشند از:
الف: محمد بن ابی عمیر.
ب: صفوان بن یحیی.
ج: احمد بن ابی نصر بزنطی.
بین اساتین اصحاب مشهور شده است که این سه نفر «لا یروون و لا یرسلون الّا عن ثقة» و این جمله نظیر اجماع مرحوم کشّی است در قبال اصحاب اجماع که نتیجه اش دو امر زیر است:
امر اوّل اینست که:
هرکسی که این سه نفر از او روایت کنند آن شخص محکوم به وثاقت است.
امر ثانی اینست که:
مراسیل این سه نفر اخذ میشود همانگونه که مسانیدش اخذ می شود هرچند که واسطه مجهوله باشد یا مهمله و محذوفه و حاصل امر دوّم اینست که بین مراسیل و مسانید این سه نفر تسویه حاکم است.
ثمّ:
تحقیق حال متوقف است بر اینکه از هرکدام این سه نفر یکی پس از دیگری بحث صورت بگیرد، بنابراین از نفر اوّل آغاز می کنیم:
الف: ابن ابی عمیر
از این شخص گاهی به ابن ابی عمیر تعبیر می شود و گاهی به محمّد بن زیاد بزّاز یا ازدی تعبیر می شود و گاهی هم به محمد بن ابی عمیر تعبیر می گردد.
مرحوم شیخ در فهرستش راجع به ابن ابی عمیر چنین فرمایش دارد:
«کان من اوثق النّاس عند الخاصة و العامة و انسکهم و اورعهم و اعبدهم و قد ذکره الجاحظ فی کتابه”فخر قحطان علی ادنان” انّه کان اوحد اهل زمانه فی الاشیاء کلّها و ادرک الائمة الثلاثة اعنی ابا ابراهیم موسی الکاظم و لم یروی عنه و ابی الحسن علی بن موسی الرضا و روی عنه و محمّد بن علی الجواد و روی عنه احمد بن محمد عیسی کتب مأة رجل من رجال الصادق(ع)[1]».
***
[1]) الفهرس، ص168، رقم ترجمه 618.