(ادامه ی کتاب میراث، فصل دوّم، سهام مقدّره از متن لمعه شهید اوّل)
درس 162:
دوشنبه 1/11/1403 هـ.ش مطابق با 20/ رجب/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: دروس معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قولها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
مرحوم شهید در مسئله رابعه چنین فرموده:
«الرّابعة: دیة الجنین یرثها ابواها و من یتقرّب بهما او بالأب بالنسب و السبب»
حکم ارث دیه ی جنین
ولدی که در بطن مادر قرار دارد جنین گفته می شود و زمانی که جانی جنایتی کند که منجر به سقط او شود دیه اش مال پدر و مادرش می باشد و با نبود این دو بستگان پدری و مادری میراث می برند و این در جایی است که هردو باهم بمیرند یا پدرش قبلاً مرده باشد و مادرش همراه طفل بمیرد و امّا بستگان پدری از طریق نسب عبارت از اخوه اند و بستگان سببی عبارت از معتق ابّ و از تخصیص ارث به متقرّب به اب دانسته می شود که متقرّب به امّ بطور مطلق میراث نمی برد چه اخوه باشد یا غیر اخوه و قبلاً خلاف را دانستیم در بحث موانع ارث که اعاده نمی شود و ان شئت فراجع و آنجا مرحوم مصنّف توقّف کرده بود و فرموده بود که در مسئله دو قول است و چیزی بیشتر از آن نگفته بود امّا در اینجا جزماً حکم نموده به عدم ارث متقرّب به امّ و امّا دیه اختصاص دارد به بستگان ابوینی یا بستگان ابّی فقط.
***