(ادامه ی کتاب میراث، فصل دوّم، سهام مقدّره از متن لمعه شهید اوّل)
درس 132:
دوشنبه 12/9/1403 هـ.ش مطابق با 30/ جمادی الاولی/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: دروس معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قولها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
و قانون مدنی در بند یک ماده 122 زوجه را ملزم می کند به حسن معاشرت با زوجش و تربیت اولاد بلکه حسن معاشرت با والدین زوج و حتی اقارب او را در ماده دیگر و بند 2 از وظایف زوجه به حساب می آورد و در جای سوّم زوجه را ملزم می کند که از اعمال نفرت انگیز که زوج را متنفر سازد اجتناب کند بنابراین قانون مدنی حسب این محتواها زوجه را مستحق اجرت در قبال این اعمال نمی داند زیرا: وظایف فوق را وجایب قانونی او می شمارد.
و در ماده 187 بند 3 حضانت اطفال را نیز از وظایف زوجه می داند بلکه از وظایف والدین و تصریح می کند هر قراردادی که مبنی باشد بر اسقاط این حق باطل می باشد و لکن در بند 4 و ماده دیگر ضد این سخن را مقرر می دارد و می گوید که اخذ اجرت در قبال حضانت حق مسلم است.
روشن است که قانون گذار همچنان بین وظایف شرعی زوجه و وظایف اخلاقی او خلط نموده و در بعضی ماده ها خلاف فقه وضع قانون کرده مخصوصاً در ماده 123 بند 2 که در این ماده خروج زوجه را از منزل بدون اذن زوج به هدف مشروع و مقاصد متعارف تجویز می کند که بایستی قانون گذار این ماده ها را اصلاح کند.
***