(ادامه ی کتاب میراث، فصل دوّم، سهام مقدّره از متن لمعه شهید اوّل)
درس 95:
سه شنبه 17/7/1403 هـ.ش مطابق با 4/ ربیع الثانی/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: دروس معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قولها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
مرحوم شهید اوّل در مسئله هشتم چنین فرموده:
«الثّامنة: لا یرث الابعد مع الاقرب فی الأعمام و الأخوال و اولادهم الّا فی مسئلة ابن العمّ و العمّ».
صور مسئله ثامنه
این مسئله دو صورت دارد که به ترتیب بحث می کنیم:
صورت اولی:
هرکدام از اعمام و اخوال است که با بودن اقرب میراث به ابعد نمی رسد هرچند که اقرب از صنف ابعد نباشد بنابراین ابن خال هرچند ابّی باشد میراث نمی برد درصورت اجتماع با خال امّی یا اجتماع کند با عمّ بطور مطلق ابّی باشد یا امّی فرق نمی کند و همچنان ابن عمّ بطور مطلق میراث نمی برد ابّی باشد یا امّی زمانی که اجتماع کند با عمّه آن هم بطور مطلق ابّی باشد یا امّی فرق نمی کند.
صورت دوّم:
ابناء اعمام و اخوال است در جایی که ابعد باشد بخاطر اقرب میراث نمی برند بنابراین ابنِ ابنِ عمّ زمانی که با عمّ جمع شود میراث نمی برد و همین حکم است در ابنِ ابنِ خال زمانی که با خال جمع شود مگر در یک صورت که آن صورت استثنائی است در باب میراث که بلا فاصله شرح می دهیم.
***