درس 77:
دو‌شنبه 28/8/1403 هـ.ش مطابق با 16/ جمادی الاولی/1446 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قولها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
مرحله ثالثه:
رشید الدین محمّد بن علی بن شهر آشوب از علمای قرن ششم متوفّای 985 هـ.ق این اجماع را تلقی به قبول کرده و اکتفا نموده به آنچه که کشّی نقل کرده به طبقه اولی و ثانیه و امّا طبقه ثالثه را ترکه کرده[1].
و در مرحله رابعه علامه حلّی از علمای قرن هشتم متوفّای سال 726 هـ.ق اجماع مرحوم کشّی را تلقّی به قبول کرده و آنچه که ابو عمرو کشّی نقل کرده مواردی را بر آن افزوده در آنجا که عبدالله بن بکیر و صفوان بن یحیی و بزنطی و ابان بن عثمان را ترجمه نموده.
و در مرحله خامسه ابن داوود در رجالش که در سال 707 هـ.ق تألیف شده قبول نموده و نص کلام ابن داوود این است: «اجمعت العصابة علی ثمانیة عشر رجلاً فلم یختلفوا فی تعظیمهم غیر انّهم یتفاوتون ثلاثة درجة[2]».
در مرحله سادسه شهید اوّل که در سال 786 هـ.ق به شهادت رسیده در کتاب غایة المراد در بحث بیع ثمره در ضمن حدیثی که راوی آن حدیث حسن بن محبوب است چنین فرموده: «و قد قال الکشّی اجمعت العصابة علی تصحیح ما یصحّ عن الحسن بن محبوب» فرمایش ایشان قبول چنین اجماع است.
در مرحله سابعه مرحوم شهید ثانی که در سال 996 هـ.ق به شهادت رسیده و از علمای قرن دهم به حساب می آید در آخر درایه اش چنین فرموده: «نقلو الاجماع علی تصحیح ما یصحّ عن ابان بن عثمان مع کونه فطحیّه» و همچنان در روضة البهیّة در کتاب طلاق از مرحوم شیخ چنین نقل کرده: «انّ العصابة اجمعت علی تصحیح ما یصحّ عن عبدالله بن بکیر اقرّوا له بالفقه و الثقة[3]».
***
[1]) المناقب، ج4، احوال امام باقر، ص211 و احوال امام صادق، ص280.
[2]) رجال ابن داوود، چاپ نجف، ص209 و چاپ تهران، ص384.
[3]) الرّوضة البهیة، ج2، کتاب الطلاق، ص131.