درس 108:
سه شنبه 13/8/1404 هـ.ش مطابق با 13/ جمادی الاولی/1447 هـ.ق، کابل، حوزه علمیّه دارالمعارف اهلبیت(ع).
تذکّر: نوشته معظّم له عربی بوده به شاگردان فارسی ارائه می گردد غیر از متون، احادیث و نقل و قول ها.
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله ربّ العالمین، الصّلاة والسّلام علی خیر خلقه و اشرف بریّته ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین و صحبه المنتجبین لاسیّما بقیة الله فی الارضین روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء.
و همین گونه است حسن بن محمّد بن سماعة که مرحوم نجاشی در حقّش می گوید: ابو محمّد کندی صیرفی از شیوخ واقفه بوده کثیر الحدیث و فقیه ثقه است درحالی که وی با وقف تعاند داشته تعصّب بخرج می داده[1].
و همین گونه است علی بن حسن بن محمّد که معروف است به طاطری فقیه ثقه می باشد در حدیث و ایشان از وجوه واقفه است و از شیوخ آنان و استاد حسن بن سماعی صیرفی حضرمی است[2].
و همچنان مرحوم شیخ طوسی نیز بکیر بن اعین را توصیف به وثاقت کرده همان کاری که نجاشی نموده در عین حالی که بکیر فطحی المذهب است و لکن در حدیث ثقه می باشد[3].
شاید توصیف محدثین برخی رجال را به عدالت نسبی باشد یعنی مطابق اقتضاء مذهب شخص که پرهیز از معاصی و گناهان کبیره باشد بنابراین چنین عدالتی مطلقه نیست چنانکه در امامیه نیز عدالت مطلقه منظور محدّثین موثق نمی باشند.
و شاید توصیف به وثاقت نیز همین حکم را داشته باشد که منظور وثاقت مطلقه نباشد و هدف از وثاقت؛ وثاقت در حدیث و راستگویی باشد فلذا کسیکه به وثاقت توصیف می شود معنایش این است که وی دروغ نمی گوید و بیشتر از این منظور توثیق کننده ها نیست که فاسدین مذهب را نیز شامل می شود.
***
[1]) رجال النجاشی، ج1، ص140، رقم 83.
[2]) رجال النجاشی، ج2، ص77، رقم 665.
[3]) الفهرس، ص132، رقم 464.