(قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى وَ ذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى) اعلی/۱۴ و ۱۵
فرارسیدن عید سعید قربان را برای همه‌ی مسلمین به ویژه حجاج محترم تبریک و تهنیّت می‌گویم، حجّاجی که اتحاد و یک‌رنگی خویش را در حج ابراهیمی به نمایش گذاشتند و خدامحوری را در طواف خانه توحید، تلاش و جهاد را در سعیِ صفا و مروه، ذبح و نحر علایق بشری را در قربانگاه با حضور جهانی خویش نشان دادند، با کندن لباس، مظاهر اختلاف را در میقات حیات کنار گذاشتند، با پوشیدن دو جامه احرام و ذکر لبیّک اللهّم لبیّک به ندای تاریخی منادی توحید پاسخ مثبت دادند، با توقّف در عرفات به عرفان نظری و عملی رسیدند، با حضور در مشعر به شعور دست یافتند، با رفتن به درّه منا به مصاف شیاطین رفتند، با تکرار رمی و تعدّد آن مبارزه را دوام بخشیدند و در نهایت با قربانی تمام علایق بشری به اخلاص اسماعیلی اذعان نمودند و با برگشت بسوی مکّه و طواف زیارت خطر سقوط بعد از ابراهیم شدن را رفع نمودند و با طواف نساء دوباره به عرصه حیات و بهره دنیا برگشتند.
امّا با تأسف و تأثر فراوان در برگشت از حج درس توحید را فراموش نمودند و نشان دادند که در حج جدال و دشنام حرام بود امّا در برگشت از حج ریختن خون مسلمان را واجب و هتک ناموس او را جائز می‌شمارند، مگر قاتل و مقتول شعار مسلمانی سر نمی‌دهند؟! و در کشتن گوسفندوار او تکبیر نمی‌گویند؟! بعد از اذهاق روح او احساس غازی شدن به قاتل دست نمی‌دهد؟! که بسی جای تأسف و تأثر است.
آیا در ایّام عید به جای سفره خوشی به گلیم تعزیه نمی‌نشینیم؟! آبا به جای لباس نو خریدن و پخش شیرینی شاهد سوز و گداز زخمیان و ناله مادران شهید نیستیم؟! آیا کشورهایی که پسوند اسلامی دارند خیابان سرخ و رنگین ندارند؟! چه شد که در حج شیعه و سنی، طالب و داعش، سیاه و سفید، شرقی و غربی، عرب و عجم در کنار هم طواف می‌کنند و حتی به هم ناسزا نمی‌گویند ولی در برگشت از حج بی‌رحمانه‌تر از گرگ به جان هم می‌افتیم و فتوای قتل اهل قبله را صادر می‌کنیم.
آیا افغانستان کشور نود و نه درصد مسلمان نیست؟! آیا قانون اساسی‌اش قرآن و سنّت نبوی نیست؟! آیا نیم جمعیّت آن حاجی نیستند؟! و آیا بقیه به آرزوی حج صف نکشیده و انتظار نمی‌کشند؟! از سوی دیگر روزانه ده‌ها تن مسلمان بی‌گناه قربانی می‌شوند و اگر بزرگان گناه دارند، اطفال و زنان هم گناهکارند؟! آیا به جرم اتهام کفر و شرک پدران، فرزندان معصوم‌شان مورد ترحّم قرار می‌گیرند؟! نظر به این فقرات می‌خواستم “پیام تأسفیّه” بنویسم نه “پیام تبریکیّه” امّا بخاطر احترام حج این فرض الهی حیا کرده از عنوان پیام تأسفیّه پرهیز نمودم.
امّا بقدری شرمنده‌ام که چگونه عید قربان را به کسانی تبریک بگویم که یا قربانی داده‌اند و یا قربانی کرده‌اند و کسانی که چنین نیستند به عزای قربانی شده‌ای نشستند، آیا پیام حج ابراهیمی این است که باید انسان قربانی شود؟! تا با این کار آبروی اسلام و کشورهای اسلامی برود؟! از سویی “صلح” و “انتخابات” یکجا شعار داده می‌شود که هر دو در نفس خود شایسته ملّت بزرگ افغانستان است لکن برای امتیاز گرفتن از یکدیگر در میز مذاکره باید بیشتر قربانی کنند و با تأسف که مردم قربانی اصلی این رقابت ناسالم هستند.
مردم افغانستان هر دو را می‌خواهند چه این که بدون صلح و “ثبات” ناممکن است و بدون انتخابات “مشروعیّت”، لکن بهای هر دو قربانی شدن بی‌گناهان ایست که جای تأسف دارد.
پروردگارا! ملّت ما را از این وضعیّت رقت بار، شکننده و بحران قساوت نجات بده و عید ما را عید نجات مردم ما قرار بده و بیشتر از این ما را شرمنده مساز.
مکّه مکرّمه، دهم ذیحجه ۱۴۴۰ قمری
حاج واعظ زاده بهسودی
بسم الله الرحمن الرحیم
پایگاه اطلاع رسانی دفتر فقیه اهل البیت آیت الله العظمی واعظ زاده بهسودی
